Nepal Yoga Institute
Na de marathon in Kathmandu is het tijd geworden om daadwerkelijk wat voor Nepal te gaan doen. De dag na de marathon heb ik aan de lopers een ice- massage aangeboden in de tuin van het hotel. 10-15 minuten voor 1000 rps., dat is bijna €8,-. Het was een succes, de lijst stond vol. De meesten stonden heel sceptisch tegenover massage met een zak ijsblokjes, iedereen ging tevreden weg. Door het lopen ontstaan er kleine scheurtjes met koude erop aan brengen helen deze sneller. Bovendien in deze warmte is het ook best fijn.
Het geld is ’s middags besteed aan het kopen van boodschappen voor het kindertehuis in Sanku . Dit is een van de tehuizen van fire-fly die onder toezicht staan van Indira Ranamagar. Zij vangt weeskinderen op, maar haalt ook kinderen uit de gevangenis. Hier gaan kinderen met ouders mee de gevangenis in. Ik kan je beloven dat de gevangenis hier geen pretje is, kinderen horen niet op te groeien achter tralies. Als je verkracht wordt, ga je als vrouw de gevangenis in. Hoe krom kan het zijn???
Deze kinderen krijgen onderdak, te eten, gaan naar school, als ze ergens in uitblinken wordt het gestimuleerd. Wat ik ook een heel mooi iets vind is dat de kinderen contact blijven houden met hun ouders. Regelmatig gaan ze op bezoek. Indira heeft de Nobelprijs voor kinderen gekregen voor dit werk. Stichting 112 Nepal ondersteunt haar met haar werk.
De volgende dag werd ik opgehaald door dr. Bal Krishna. Hij heeft het Nepal Yoga Institute & Retreat. Ik had geen idee wat ik verwachten kon. Mijn fantasie draaide natuurlijk op volle toeren…yogi’s in oranje graden met wit geschilderde gezichten of allemaal superlenige afgetrainde mannen en vrouwen die de hele dag zen zijn. Nou, dat was het niet. Na een auto rit van 2,5 uur (max. 80 km) kwam ik aan op ruim 2000 mtr. hoogte in een piepklein dorpje met
een enorm nieuw gebouwd stenen complex. Een groot hoofdgebouw en vele kleine verblijven in een prachtige omgeving. Je kon de stilte horen, en de verse zuurstof in de lucht bijna proeven. En verademing na de drukte en smog van Kathmandu. Al vlug bleek dat het complex nog lang niet af is. Heel veel moet nog gedaan worden. Veel vrijwilligers zijn hier bezig. Een klein aantal medewerkers zijn in dienst. Het idee achter dit complex is faciliteiten te bieden aan oudere mensen, psychiatrische patiënten, voor lokale bergbewoners een artsenpost, apotheek en bibliotheek. Verder kun je hier in de toekomst yoga en meditatie retreats volgen tot yoga docent.
Een aantal van de medewerkers heb ik een totale lichaamsmassage geleerd. Ze kunnen dit aanbieden aan degene die lessen volgen, maar nog beter om hun toekomstige patiënten en bewoners te helpen. Vooral omdat de doelgroep ouderen is. Voor Nepal is dit een bijzonder project. Ouderen blijven vaak bij de familie. Ook in Nepal gaan steeds meer vrouwen werken en zijn de ouderen alleen thuis, wat niet altijd meer kan.
De 3 dagen die ik hier heb doorgebracht waren heel puur. Geen wifi (alleen dat al), regelmatig viel de stroom uit, meehelpen met koken, iedere dag yoga om 5.45 uur (niet echt mijn tijd), zuivere berglucht, groente wat zo van het land komt, en vele mooie gesprekken. Mocht meedoen aan het ritueel om de aarde te bedanken voor alle gaves, de lucht om regen te brengen zodat de gewassen mogen groeien. Het heeft geholpen, ik heb mijn best gedaan.
‘S nachts enorme onweer, hagel en bakken met water uit de lucht. Eerst was er nog afstand, wie is die buitenlandse vrouw… waarom geen lange broek aan? Mijn enige lange broek die ik bij me had, ben ik vergeten in mijn tas te doen. Die is nu dus weg.
Hopelijk is er een kamermeisje erg blij mee. Ik vond het een fijne broek, thuis heb ik nog genoeg andere broeken. Waarom heb ik geen tikka? Ik heb geen rode stip op mijn voorhoofd omdat ik niet getrouwd ben en dat bij ons ook niet de gewoonte is. Bij ons zijn mannen en vrouwen gelijk en helpen de meeste mannen mee in het huishouden. Een paar nepalese woorden werden me geleerd.
De massage les was een apart verhaal. Er werd een lokaaltje ingericht. Waarschijnlijk had men niet verwacht veel in de praktijk te doen. Hoe kan je massage theoretisch leren?
Na de uitleg wie ik ben een wat ik doe, contra indicaties, dacht ik aan het massages te beginnen. Dat heeft even geduurd. Nepalezen zijn niet gewend kleding uit te trekken. Laat staan waar een ander bij is. Na een uur werd de koeienhoeder aangewezen. Voor de duidelijkheid, het ging om een rug. Toen het volgende, vrouwen raken de mannen niet aan een andersom.
Maar voordat er überhaupt aangeraakt wordt ging ook enige tijd overheen. Eenmaal bezig met de technieken, werd men steeds enthousiaster, lachende gezichten, iedereen wilde oefenen. En die koeienhoeder maar liggen en het allemaal ondergaan. Hij vond het heerlijk. Je begrijpt, de volgende dagen was het geen punt wie ging liggen. Gingen de broekspijpen omhoog, werd met gemak de rug ontbloot. En hele nieuwe dimensie wat mogelijk is meer massages voor deze mensen. Prachtig!
De derde dag kreeg ik een oranje gele doek wat ik als bijzonder en heel speciaal ervaren heb. Zo’n doek heeft de betekenis van het tonen van respect. Deze doek vergeet ik niet in mijn koffer te stoppen. Dit heeft betekenis.
Namaste Marian